viernes, 28 de septiembre de 2012

Vamos equipo!

Para lograr los objetivos lo importante es siempre el equipo. Y nosotros lo hemos conseguido. 1500kms hasta Marrakesh, que nos recibio con lluvia ayer.

Nuestro equipo empieza por nosotros dos, nuestras piernas y nuestras cabezas han respondido a todo lo que nos ha salido por delante. Unas veces mejor que otras, claro. No se si alguien tiene pensado hacer algo asi alguna vez, pero os explicamos el equipo que nos ha acompanyado estos dias:

- Marin y Arkansas: nuestras bicis, recogidas de amigos, fabricadas probablemente el mismo anyo que el primer Madelman, que con un poco de lubricante, unos bidones mas grandes (de 900cc), dos cubiertas nuevas y el relojito cuentakilometros (gracias a la perseverancia de Rakel) nos han traido hasta aqui, algun chirrido de fondo incluido.

- Unas alforjas Intox, no impermeables, que han aguantado bien (en mi caso llevan a cuestas tambien un camino de Santiago).

- Tienda de campanya Ferrino Nemesis 2, un poco pequenya para los dos cuando metiamos todo dentro, pero colocados como en el tetris, ha ido perfecta. Y dos sacos ligeros, temperatura de comfort 13°, aunque alguna noche hemos dormido con la ropa de abrigo.

- Coulottes de bici, 2 cada uno, mas unos pantalones apres-velo (toma frances). Lo mismo para las camisetas, unas zapatillas Keen para descansar los pies por la noche, una toalla, el neceser minimo y un botiquin completo. Y los cascos para la bici, aunque os juro que somos los unicos en todo Marruecos que llevan casco, incluyendo motos.

- Y la camara de fotos de ama, una Olympus compacta, junto con los moviles, por si hay alguna emergencia. Y bien cubiertos por un seguro de World Nomads.

Todo esto nos ha dado un viaje inolvidable, un regalo para nuestros sentidos. Rakel viaja manyana hacia Barcelona, despues de donar a Arkansas a alguien que encontremos por la calle (ya rechazamos un burro y otras ofertas a cambio durante el viaje). Yo sigo con Marin hacia Ouazazate, y luego ya vere que hago. Los que me querais seguir, aqui esta mi blog: http://lacradehierro.blogspot.es

Dia 19: Essaouira - Chichaoua: 105kms

Nombre en clave Chihuahua. Essaouira nos regalo una cena en un restaurante familiar de la medina, donde probamos el couscous, y una noche en calma, sin el viento de la tarde. Una vez empaquetados por la manyana, comenzo a soplar de nuevo, esta vez para llevarnos en volandas hasta destino. Las cabras subidas en los arboles de argan nos saludaban, y los kilometros pasaron volando por la mejor carretera probablemente de Marruecos, entre los centros turisticos de Essaouira y Marrakesh, hasta llegar a Chihuahua. De casualidad, otra vez, entramos a preguntar a una farmacia, y el hombre resulta que tenia tarjetas de visita de un motel en una gasolinera Petrom, donde dormimos y cenamos como reyes. Reyes sencillos, barato y bien. Por la noche, se colaba en la habitacion el ruido de la lluvia, las primeras gotas de nuestro viaje a Marruecos.

Dia 20: Chichaoua - Marrakesh: 75kms

Como habia llovido, y llevabamos un dia de adelanto, nos tomamos las cosas con calma. El solete asomaba timido entre las nubes cuando arrancamos, y el viento seguia de cola, asi que fuimos tranquilos, disfrutando los ultimos kilometros. Hasta que una mirada atras descubrio la tormenta que venia. A toda mecha (tampoco tanta) avanzamos bastantes kilometros hasta que la tormenta nos alcanzo, a unos 20kms de meta. Parada obligada, hombres del tiempo y predicciones. Un par de horas mas tarde reanudamos la marcha, con casi nada de lluvia y mucha salpicadura. Poco a poco nos fuimos adentrando al caos de Marrakesh y, antes de preguntar, caimos de pies a 300m del hotel que teniamos reservado para la ultima noche. La suerte de los campeones.

Hoy dia 21, y manyana, dia 22, haremos un poco de turistas y saborearemos el viaje. Hasta el proximo que hagamos. Ya os lo contaremos. Un saludo para todos.

§ Heldu garela ya! Atzo euripien eldu ginen metara! Oin 3 aste hasi ginen Tangerren, ta bitxu norarte eldu garen...Nok esangozten niri hau kilometrada guztixe aguanteko nebala..ontxe hasi die beleuneko minek, izterrien puntoren bat bebai, kostipau itzela ganien, baia bueno, gorputzek deskantzue bier daben seinale! Bixer hegazkinien monteu, ta buelta rutinara..pentsetiek bakarrik atzeraka botatezte, baia bueno, merezidu izen deu ta egixe esan pozik ta gustora sentitzen naz. Oin pausorik gatzena esango neke datorrela, ia kapas nazen kilometroz kilometro ikesten joan nazena niri buruz ta ingurueri buruz, ia al doten eguneroko rutinan era batera edo bestera aplikeu...apurka apurka hau bebai..
Esperientzi totalmente positiboa, rekomendablie ta seguramente, beste askon lelengoa!
Zakukada bat moxu danori ta lasterarte jente!



 Cena en Essaouira.

 Sin hacer casi nada, a 29km/h!

Tout droite!

Dia fresquito, como que es de hoy!

Chubasqueros on!

Final destination: Marrakesh

4 comentarios:

  1. ZORIONAK TXAPELDUNAK!!!Pozten naz zuen abenturie ondo amaitzutie!!Ia kostipaue pasetan iatzun Tarragonako tenperaturiegaz!!!jeje!!Benga egongo gara E.H.-n!!Urrikorako??jeje!!
    (Bizikletan etorko zara Tarragonatik???Hillebete dekozu heltzeko!!Jeje!!) Benga besarkada handi bat ABENTURERA!!! (Ali)

    ResponderEliminar
  2. Despite my silence I've diligently read your blog throughout.Well done! In another month with just you for company,I'll know what kind of man you are!Hahaha!

    ResponderEliminar
  3. Zuon esperientzie gertu gertutik bizi izan dogu zugaz sist...
    Oso gauza politte iruditzen jata eta balixo askokoa...
    Euskal Herrire zatozanean abisau...
    Urrian 20a gertu dago eta egun horretan da nire ezkontzea!!!!
    Polit polita zagoz argazki danatan!!!!
    Emon besarkada bat Xabiri nire partez zu zaintzearren!!!!
    muaksssss

    Sally

    ResponderEliminar